Doğumda Tek Ben mi Böyleydim?

Merhaba arkadaşlar size doğum sürecim ile ilgili bir şeyler söylemek istiyorum ve yorumlarınızı gerçekten merak ediyorum,Gebelik sürecim sıkıntısız geçmişti 39+ 5'te gece 3 te suyum geldi ve hastaneye gittik yolda sancilarim başladi ama adet sancısı gibi ve beni incitmeyen tarzda hastaneye ulaştığımızda saat 7 de 3 cm açıklık vardı 12 gibi acıktığım 5.5 cm oldu sancılarını yetersiz dediler ve bana suni sancı başladılar suni sancı verilmeye başlamadan aslında benim sancılarını aynı şekilde devam ediyordu ama nst de görünmüyor dediler ve başladılar suni sancı almaya başladığım andan itibaren dayanması çok güç kendimi kaybetmek üzere olduğum şiddette ağrılarım oldu sancı gelip gittiğinde rahatlıyordum fakat sancı anı kendimi yere bırakacak kadar acı çekiyordum ve çok sık elle muayne beni yıpratmıştı ve artik doktorlara yapmayin diye yalvariyordum beni sezeryana alın diye gel gelelim üzüldüğüm noktalara 6 ay oldu hala düşündükçe gözlerim doluyor sancılarını geldiği anlardan birinde bebeğini düşün nefes al dediler ama ben düşünemiyordum bebeğimi düşünmeyeceğim dedim (şuan en büyük uzuntu sebebi cümlem)ve nefes alıp sakin kalıp bebeğime onun geldiğine o anın kutsalligina odaklanamadım sadece ağrılara odaklıydım uyumsuz davrandım ama her ıkın dediklerinde var gücümle ıkınıyordum sadece 3 sancııdan birinde uyumsuz davranıyordum çünkü çok acı çekiyordum en son oğlum doğdu geldi saat 15.30 da onu kucağıma aldığımda iyi olduğunu duydum rahatladım fakat hala bundan sonra bana ne işlem yapacaklar dikişler vs onları düşünüyordum doğum anında benim gibi uyumsuz davranmış sanki bebeğini önemsemiyor mus gibi kendinden geçecek kadar ağrı yaşamış ve tüm bunlara hala üzüntü duyanlarınız var mi oğlumu çok ama çok seviyorum gebelik suresi boyunca her zaman onun sağlığı en ön planda oldu benim için doğum anındaki hallerim beni çok üzdü keşke uyumlu sabırlı çocuğumun sağlığına ve dünyaya geliyor olmasına odaklanabilseydim şuan travmatize olmuş olmazdım