Travmatik Bir Hamilelik ve Doğum Hikayesi

Merhabalar,
Burada çok fazla doğum hikayesi okudum. Bazılarımız o kadar zor şeyler yaşamışız ki ben de anlatmak istedim. Gebeliğim 21. Haftaya kadar normal ilerledi, yani inanılmaz mide bulantılı geçiyordu günlerim ama en azından bunun normal olduğunu biliyordum. 21. Haftada bir gece şiddetli ağrım oldu, kesin bebeğime bir şey oldu diye ağlayarak hastaneye gittim. Gebelik öncesinde olan miyomlarım çok büyümüş ve korkunç ağrı yapıyordu. Yatışımı yaptılar ve içeriye dışardan kimseyi almadıkları doğum salonunda yatırdılar beni de. Sabaha kadar tek başıma ağlayarak ve elimde tuttuğum poşete sürekli kusarak kaç gece geçirdim. Hemşirelere yalvarıyordum ağrı kesici yapın diye ama 8 saat geçmeden yenisini yapamıyorlardı. Bir hafta yattıktan sonra ağrılarım hafifledi ve taburcu oldum. Tam artık hamileliğin tadını cikarabilirim derken yine bir gece daha farklı bir şiddetli ağrı hissettim ve aynı korkuyla hastaneye gittik. Bu defa da baskıdan dolayı böbreklerimde genişleme olmuş. Bu defa hissettiğim acı miyom ağrısından bile beterdi. Yine günlerce odada tek başıma acılar içinde kıvrandım. O kadar umutsuzluğa kapılıyordum ki. Hemşireler doktorlar bile sen bu gebeliği nasıl bitireceksin Allah yardımcın olsun diyorlardı. bu ağrı da 1 hafta kadar sürdü sonra taburcu oldum ama hareket edemiyordum asla. 31. Haftaya geldim artık sonlara yaklaşıyoruz güzel olacak her şey derken böbrek ağrım tekrar başladı ve 31 haftalık gebeyken ameliyata alındım böbreklerimin ikisine de stent takıldı. Ben hep canım çok tatlıdır acıya dayanamam derdim ama o kadar büyük acılar çektim ki. Hep kızımı kucağıma alıp emzirdigim anın hayalini kurarak geçirdim o zor günleri. 37. Haftada muayene için gitmisken problem olduğunu farkedip acil sezaryene aldılar beni. O korkuyu yaşamış olan çok kişi var burada okudum çoğunu. Bebeğimin ağlama sesini duyduktan sonra yaşadığım duygu inanılmazdı. Boynuna 6 kat kordon dolanmış ve kakasını yutmuş meğerse. Birkaç saat daha geç kalsak Allah korusun.. 6 gün yoğun bakımda kaldıktan sonra eve geldik. Ama benim çok ağrım oluyordu. Bu defa da enfeksiyon kapmış ameliyat yerim. 10 gün hastanede antibiyotik tedavisi aldım, bebeğimi emziremedim. Çok zordu. Ama şimdi 3 aylık oldu ve evimizdeyiz. O kadar şey yaşadık ki her an yine bir sorun olacak hissi bırakmıyor peşimi. Kızıma her baktığımda bin kere şükrediyorum yaşadığımız o kadar şey boşa gitmedi, şu an kucağımda diye.
Zor gebelik geçirenler varsa aramızda bilsin ki hepsi geçecek. Güzel günler gelecek. Bebeğinizin gözlerine bakıp şükrettiğiniz günler gelecek. Merak etmeyin. Sizlere ve bebişlerinize sağlık ve huzur diliyorum 🧡