Tam Bir Kabus (etkilenebilecekler Okumasın)

2. Doğumum da ilki gibi bebek ters geldiği için mecburi sezeryan oldu.

Öncelikle kendi gittiğim hastane malum olaylardan sonra kapatıldı. Bizde devlet olsun özel olsun her yere bakınmaya başladık.

En son gittiğim hastane hem evime yakın hem de doktor çok içime sinmişti. Ancak bir gün aranıp "sgk anlaşmamış yenileniyor şuan burada doğum yaptıramıyoruz" deyince hem ben hem de bebeğim baya bi gerildik. Öyle ki 34 de oğlum "gelmek istiyorum ben" diye sinyalleri yollamaya başladı. İyice stres yapmaya başladım. Bu da ağrıları arttırdı. Haftasonu artık dayanamadığım noktada X bir hastaneye mecburiyetten gittim. Konum olarak önyargıyla gitmiştim ama doktor çok ilgiliydi biraz olsun bu beni rahatlattı. Doğumu geciktirecek iğneler serumlar verildi. "bu seni biraz tutar. 37ye jadar dayanman lazım" dedi. İki gün sonra ben tekrar ağrılar içindeyim eşimin zoruyla tekrar gittim doktora. Yine aynı işlemler ve bu sefer "bu böyle olmayacak. İlaçların daha uzun tutması gerekir. Ptesi 36ya gireceksin çarşamba gel alalım. Ama daha öncesi yine kötüleşirsen bu sefer ilaç veremem çantalarını da getir" dedi. Ve ertesi gün ben çantalarımla hastanedeydim. Bu sefer bir gün bile etki etmemişti.

Doğum spinal gerçekleşti. İkinci doğumum olduğu için bir tık gergindim. Çünkü panik atağım var ve öncesinde yaşadıklarım oldukça stresliydi. Üstelik bu sefer kızımı da geride bırakmıştım. Çok şükür doğum çok kolay oldu veben oğlumla tanıştım. Herşey çok güzeldi. İlk doğumum gibi sonrasında ağrım olmamıştı. Hatta doğum yapmamış gibiydim. Tek sıkıntı lanetbir öksürük başlamıştı.
Öksürükle birlikte nefes darlığı eklendi. Ve 3. günümde evde yürürken bir açılma hissettim. Emin olamadım ancak oturduğum sırada daha da arttı. korktum. En yakın devlet hastanesi vardı oraya gittim. Her yer kan revan içinde kalmıştı. Dikişlerimin iyi olduğunu ancak doğum yaptığım hastaneye gitmemi söylediler. Hemen oraya gittik.
"Ne açılması herşey iyi" diyerek pansuman yapıp yolladı nöbetçi doktor. Nefes darlığı içinde kalp bölümüne git dedi.
Eve geldik. ancak ben birşeylerin tersgittiğinin farkındaydım. Karnım aşağı doğru iyice şişmişti. Nefes alamıyordum. Dayanamadım ve kalp hastanesine gittim. Orada da kardiyoloji acili olduğu için bakamayacaklarını söyleyip başka bir hastaneye yönlendirdiler. Diğer hastaneye geldiğimizde kanamam başlamıştı. Önce gidip pansuman yaptıralım dedik.
Kadın acilde baştan herşeyi anlattım ve özel x hastanesine nazaran devlet hastanesi olmasına rağmen benimle ilgilendiler ve bir sürü test usg istediler. Ve sonuç. Enfeksiyon tavanlarda geziyor. Usg deise bağırsaklarda sıkıntı görününce doktor kesi yerimi canlı canlı açarak bakmak istedi. Ve söylediği şey "BAĞIRSAKLARI GÖRÜYORUM ACİL AMELİYATHANE AYARLAYIN" oldu. Evet dikişlerim açılmış üstelik bağırsaklarımda dışarı çıkmıştı.

Başından beri söylediğim şey bir gece önce bakılsaydı belki durum daha kolay olabilirdi. Ameliyat oldum ve 5 gün hastanede yattım. O an korkutucu olan anılar şuan 3. doğumumu bağırsaklarımla yapacaktım ama geri koydular diye dalgasını geçiyorum şuan. Ama yaşadıpım korkuyu bir ben bilirim. Çocuklarımı geride bırakma korkusu çok kötüydü. Umarım kimsenin başına böyle bir olay gelmez. şimdi ise bebeğim 8 aylık oldu ve çok şükür hep birlikte iyiyiz.