Pozitif Vajinal Doğum Hikayem
107 görüntüleme
E
Eda Z. ..
5 Ağustos 2025 23:02
7 Mayıs günü genel kontrol için doktoruma gittim. Nstde herhangi bir sancı gözükmüyordu ve herhangi bir vajinal açıklık yoktu. Doktorum 40. haftanın dolması sebebi ile geceyarısı yatış önerdi. Propess adlı bir fitil verileceğini, fitilin etkisini ertesi sabah yavaş yavaş göstermeye başlayacağını söyledi.
00.00da yatış yaptım. Ebe 00.30 gibi fitili verdi ve sürecin 48 saate kadar uzayabileceğini bu sebeple dinlenmem gerektiğini, sabah egzersizler ile dolu yoğun bir gün olacağını söyledi. 02.00 gibi kasılmalarım başladı. Başta adet ağrısı gibi ve kasılma araları uzundu, beni zorlayacak bir durum olmadı. Kanuni Sultan Süleyman hastanesindeki gebe okulunda eğitim almıştım. Orada öğrendiğim nefes egzersizlerini uyguladım ve tüm kasılmaları rahat bir şekilde atlattım. 05.00 gibi kasılmalar yoğunlaşmaya ve mesafeleri kısalmaya başladı. Bu saatten sonra nefes alıp vermeye ve oğluma kavuşmama az kaldığına odaklandım. Sancı aralarında mümkün oldukça dinlenmeye çalıştım. Ebe açıklığımın 7 cm civarında olduğunu ve sürecin bu kadar hızlı ilerlemesine şaşırdığını söyledi. Bu destekleyici tavır, beni biraz daha cesaretlendirdi. Sonrasında tuvalete çıkma ihtiyacı hissetmeye başladım. Ebeler bebeğin başının baskı yaptığını bu sebeple böyle hissettiğimi söyledi. Suyumu patlattılar ve sonda taktılar. Can yakıcı bir işlem değildi. Sonrasında tam açıklık ile 06.40 gibi acil olarak doğumhaneye alındım. Bebeğime kavuşmama az kaldığından mıdır, yoksa eğitimde söyledikleri gibi vücudun enforfin hormonu salgıladığından mıdır bilmiyorum ama, doğumhanede kasılmaların şiddetini daha az ve ağrısız hissediyordum. 06.55'de oğlumu sağlıkla kucağıma aldım.
Benim gibi ilk doğumu olan gebelere tavsiyelerim
1- Mutlaka bir gebe okuluna katılın. Bence bilinmezliğin korkusu süreci negatif yönde etkiliyor.
2- Hastaneye fazla insan çağırmayın. Benim yanımda sadece annem ve eşim vardı. Kalabalığın, psikolojik olarak süreci baskılayacağını düşünüyordum.
3-Süreci kabullenin. Kendinize ve bedeninize güvenin. Bazı insanlar yapılan muayenelerden rahatsız olduğunu söylemiş. Ben kabullenmiştim. Fakat ona rağmen, doğum sonrası yapılan dikiş kontrollerine artık bitmedi mi diye yakınmıştım. Ama her şey bizim ve bebeğimizin sağlığı için. O yüzden kabullenip, bunu bir travmaya dönüştürmemek lazım.
4- Negatif hikayelere kulaklarınızı kapatın. Her şey beynimizde bitiyor. İyi düşünün ve akışına bırakın. Bana hamileyken boş bir söz gibi geliyordu fakat doğruymuş. Her şey o minik mucizenizi kucağınıza aldığınız an geride kalıyor.
Tüm anne adaylarına kolay ve güzel doğumlar diliyorum. Sağlıkla bebişlerinizi kucağınıza alın inşallah 🙏
00.00da yatış yaptım. Ebe 00.30 gibi fitili verdi ve sürecin 48 saate kadar uzayabileceğini bu sebeple dinlenmem gerektiğini, sabah egzersizler ile dolu yoğun bir gün olacağını söyledi. 02.00 gibi kasılmalarım başladı. Başta adet ağrısı gibi ve kasılma araları uzundu, beni zorlayacak bir durum olmadı. Kanuni Sultan Süleyman hastanesindeki gebe okulunda eğitim almıştım. Orada öğrendiğim nefes egzersizlerini uyguladım ve tüm kasılmaları rahat bir şekilde atlattım. 05.00 gibi kasılmalar yoğunlaşmaya ve mesafeleri kısalmaya başladı. Bu saatten sonra nefes alıp vermeye ve oğluma kavuşmama az kaldığına odaklandım. Sancı aralarında mümkün oldukça dinlenmeye çalıştım. Ebe açıklığımın 7 cm civarında olduğunu ve sürecin bu kadar hızlı ilerlemesine şaşırdığını söyledi. Bu destekleyici tavır, beni biraz daha cesaretlendirdi. Sonrasında tuvalete çıkma ihtiyacı hissetmeye başladım. Ebeler bebeğin başının baskı yaptığını bu sebeple böyle hissettiğimi söyledi. Suyumu patlattılar ve sonda taktılar. Can yakıcı bir işlem değildi. Sonrasında tam açıklık ile 06.40 gibi acil olarak doğumhaneye alındım. Bebeğime kavuşmama az kaldığından mıdır, yoksa eğitimde söyledikleri gibi vücudun enforfin hormonu salgıladığından mıdır bilmiyorum ama, doğumhanede kasılmaların şiddetini daha az ve ağrısız hissediyordum. 06.55'de oğlumu sağlıkla kucağıma aldım.
Benim gibi ilk doğumu olan gebelere tavsiyelerim
1- Mutlaka bir gebe okuluna katılın. Bence bilinmezliğin korkusu süreci negatif yönde etkiliyor.
2- Hastaneye fazla insan çağırmayın. Benim yanımda sadece annem ve eşim vardı. Kalabalığın, psikolojik olarak süreci baskılayacağını düşünüyordum.
3-Süreci kabullenin. Kendinize ve bedeninize güvenin. Bazı insanlar yapılan muayenelerden rahatsız olduğunu söylemiş. Ben kabullenmiştim. Fakat ona rağmen, doğum sonrası yapılan dikiş kontrollerine artık bitmedi mi diye yakınmıştım. Ama her şey bizim ve bebeğimizin sağlığı için. O yüzden kabullenip, bunu bir travmaya dönüştürmemek lazım.
4- Negatif hikayelere kulaklarınızı kapatın. Her şey beynimizde bitiyor. İyi düşünün ve akışına bırakın. Bana hamileyken boş bir söz gibi geliyordu fakat doğruymuş. Her şey o minik mucizenizi kucağınıza aldığınız an geride kalıyor.
Tüm anne adaylarına kolay ve güzel doğumlar diliyorum. Sağlıkla bebişlerinizi kucağınıza alın inşallah 🙏
Bu konuda henüz mesaj bulunmuyor.