Pozitif Doğum Hikayem

Merhaba güzel insanlar!
Ben 39+3’te bile doğumdan deli gibi korkan ama bir yandan da burada her pozitif doğum hikayesini didik didik eden annelerden biriydim.
Ve şimdi… kendi pozitif doğum hikayemi anlatıyorum. Hadi bakalım!

O gün regl olacakmışım gibi bir his vardı, ama hani böyle ağrı sancı falan yok… sadece ılık ılık bir şeyler oluyor. Eşim spora gitti, oradan geldi, sonra bir de acil bir iş için gece 12’de tekrar çıktı. Ben de bu arada regl olacakmışım gibi hissediyorum ama hâlâ ciddi bir şey yok.

O his 20.33’te başlamıştı, sabaha kadar da devam etti. Eşim eve dönünce “Sen uyu, belki gece sancı tutar,” dedim. Ama içimden “Yok ya daha var,” diye geçirdim.
Tahmin et — uyuyamadım!

Gece 4.30’a kadar kitap okudum, 3 kez tuvalete gittim, biraz ev işi yaptım, resmen doğum öncesi temizlik enerjisi gelmiş bana! O arada eşim evde dolanışımı fark etti, geldi yanımda “İyi misin?” dedi.
Tam o anda BAM!
Bir sancı girdi, “Bu ne be?!” dedim.

Başladık sancıları not almaya ama düzensizdi. Yine de doktorumuzu aradık. “Yavaş yavaş çıkın, ben de hastaneye geliyorum,” dedi.
Ben tam o sırada tuvaletteydim ve hop! Kanlı akıntı geldi. Doktora söyledik, “Hemen çıkın,” dedi.

5.30 gibi evden çıktık, yolda sancılar şiddetlendi. Artık baskı hissediyorum, resmen bebek geliyorum diyor.
6.30’da hastaneye vardık ama ben yürüyemiyorum! Tekerlekli sandalye getirdiler, beni direkt doğumhaneye aldılar. Kayıt falan yok.

Ebe kontrol etti: 7 cm açıklık!
Dedim ki, “Epidural takacaktınız…”
Doktor geldi, baktı: “Kız açıklık 9 cm, doğum başlamak üzere, ne epidurali?”

İşte orada panik oldum ama meğer zaten sancının en sert kısmını atlatmışım. Geriye ıkınmalar kalmış.
Hemen çatala alındım, birkaç güçlü ıkınma veeeee…
Saat 07.39’da minnoşum dünyaya geldi!

Bebeğim 3.400 gramdı.
Ben? Doğum sonrası inanılmaz rahatlamış, mutlu ve güçlenmiş hissediyordum.
Korktuğum şey… aslında başımda bir taç olmuştu.
Bugün evdeyiz. Artık üç kişiyiz.
Ve ben bunu başardım!…