Normal Doğum ve Sezeryan 2 Sini de Yaşamış Bir Doğum Hikayesi

Hamileliğimin başından beri normal doğumla bebeğimi dünyaya getirmek istedim , zorluğundan bahsedenler oldu nasıl yapacaksın işte , eşim bile aynı düşüncedeydi niye risk alıyoruz direk sezeryan olsun .ama ben kararlıydım , çünkü sezeryan sonrası toparlanma sürecinin zorluklarına yakın çevremden şahit olmuştum , bi de bi sorun yokken her şey yolunda giderken neden bi operasyon geçireyim ki diye düşündüm . 38+4 de sancılarım hafiften başladı , gece 11 de muayene olduk açıklık 1 cm dendi , ilk doğum olduğu için de süreç yavaş ilerler sabaha ancak doğum olur belki dediler , eve geldik ve kısa bir süre sonra sancılar artık çok sıklaşmaya başladı , doğum yapacağım hastaneye de 1 saat mesafe vardı , aslında ben sancı sürecimi evde geçirmek istedim ,ama eşim gece olması ve yolumuzun olması sebebiyle hastaneye gitmekte ısrarcı oldu , hasteneye vardığımızda açıklığımın sadece 2 cm olduğunu söylediler ben şok tabi , bu kadar sancıya nasıl 2 cm olurdu . saatte 1 cm açılma oluyordu ve sancılar git gide dayanılmaz oluyordu , 4 cm de pes ettim dayanamıyorum sezeryana alın dedim , dayanırsın yaparsın falan dedi ebeler , en azından bi 5-6 cm olsun epidural yaparız dediler peki dedim , 5-6 cm oldu hadi epidural yapın dedim , bu kadar dayandın iyi geldin yapabilirsin , epidural yapmayalım dediler . Tamam dedim . Şurada bi tavsiye vermek istiyorum , sancılar geldiği esnada bağırmakla enerjinizi tüketmeyin derin bi şekilde burundan nefes alıp ağızdan verirseniz sancılar biraz daha iyi yönetilebiliyor , , ve sabah oldu tam açık , sancılar ful gaz devam bende enerji kalmamış artık saat 10 oldu , doktor geldi ultrasonla baktı ve bu bebek normal doğamaz pozisyonu uygun değil, Acil sezerayana alıyoruz dedi , itiraz edecek halim kalmamıştı artık bebek çıksın da nasıl çıkıyorsa çıksın diyordum , ve sezeryana alındım hemen. Tabi ben hüngür hüngür ağlıyorum ameliyat bitene kadar ağladım duygular tavan yapmış , bi ara yorgunluktan susmuşum ki bi ağlama sesi ve bebişim dünyaya gözlerini açtı , bak bu bebeğin deyip gösterdiler ben tekrar ağlamaya başladım , oğlum ağlıyor ben ağlıyorum derken normal odaya alındık . Emzirmeye başladım hemen ,. Tüm sancıları sonuna kadar çekip son anda sezeryana alınmak gerçekten beni çok üzdü , normal doğurmayı çok istiyordum çünkü ama kısmet değilmiş , en azından ikimiz de sağlıklıyız dedim . Sezeryan sonrası toparlanmam da çok zor oldu , tam da korktuğum gibi yani . Her ne şekilde olursa olsun tüm duygular çok güzeldi tekrar olsa tekrar yine aynı duyguları yaşamayı çok isterim , çünkü ilk defa yaşıyorsun tekrarı olmayan ve çok benzersiz tarifi olmayan duygular . Hep söylüyorum annelik duygusunu isteyen herkes tatmalı , Allah kimseyi bu duygudan mahrum bırakmasın . Bi de kendimizi çok şartlamamamız gerekiyor galiba normal veya sezeryan ne olursa olsun sağlık olsun yeter ki …