Bensiz Kalmıyor

Bu yaştaki çocuklar genelde birincil bakım verenine(genelde anneye) daha çok bağlılık gösterebilir. Ancak bağlılık ile bağımlılık arasındaki ince çizgiyi görmek gerekir. Doğduğundan itibaren çocuğun ağlamasına fırsat vermeden her istediğini yerine getirmek de buna bazen yol açabilir. (Ağlamasına fırsat vermek demek saatlerce ağlatmak değil elbette ). Belki böyle bir durumda babaya bakımıyla ilgili birkaç görev verip onunla da vakit geçirmesi bağ kurması sağlanabilir. Ancak birçok çocukta da görülebilecek bir durum. Kimi zaman diş dönemlerinde veya atak dönemlerinde de anneye aşırı bağlılık olabilir. Geçmişte hiç ayrılığınız oldu mu veya güvenli bağlanması nasıl onları da değerlendirmek gerekir tabiki

Yanıtınız için teşekkür ederim ben biraz fazla hassas davrandım dediğiniz gibi kucağımdan indirmedim desem yeri. Ağlamasına asla müsade etmedim ıkıldadığında bile hemen aldım kucağıma bu güven zedelenmesi falan durumları olmasın diye ama arayı bulamıyorum sorun bende aslında. Ağlarsa güvende hissetmez korkusuyla her dakika başındayım..

Büşra Hanım, merhaba. Bizim de 5,5 aylık bir kızımız var. Mine Hanım’ın da dediği gibi birincil bakım verene genelde anneye daha çok bağlı oluyorlarmış. Bir de 26. Hafta atağı diye bir atak haftası varmış, ilişkiler dünyası diye geçiyor. Harika Haftalar isimli kitapta okudum. 26. Hafta atağı diye araştırıp okuyabilirsiniz belki bebeğinizin davranışlarından bir şeyler bulabilirsiniz. Kızım şuan 24 haftalık, 22.-23. Haftalarda da başlıyormuş. Uzaklık yakınlığı öğreniyorlarmış anne odadan ayrıldığında onlara anne Çin’e gitmiş gibi geliyormuş. 😅Ana kucağına alıp ona tuvalete gideceğimi vs. açıklamış, sesimi duyurmuş olmama rağmen ellerimi yıkarken başlıyor ağlamaya. Tuvaletin kapısı açık şekilde beni izlerken tuvaletimi yapabiliyordum, yanlış bilgi edinmediysem eğer henüz mahremiyet kavramı olmadığından şuan sorun değilmiş onun için anne var mı burada mı değil mi önemliymiş. Şimdi yine ana kucağında ama onu odada bırakarak ce - ee oynayarak, anne burada, anne geldi falan yavaş yavaş uzaklaşıyorum o da ihtiyaçlarımı giderecek kadar zaten. Yalnız kaldığımız zamanlarda böyle ki çoğunlukla yalnız kalıyoruz. Baba, anneanne dede olursa yine de beni takip ediyor odada mıyım değil miyim geldim mi gittim mi? Ben kendimi onun yerine koyduğumda daha sakin kalıp ona daha çok destek olmaya çalışıyorum düşünsenize inanılmaz şeyler yaşıyorlar, beyin gelişimi, fiziksel gelişim vs. Ve hepsi biz yaşarken hiç kolay değil ama geçip gidiyor…

Valla ataklarda onlardan çok bizim sabrımız gelişiyor sanırım :) sürecin yoruculuğundan ziyade bu süreçte psikolojik olarak yanlış bişey yapmak istemiyorum işte yani bana bağımlı ve durumu kullanan bi bebek olsun istemiyorum kendi kendine vakit geçirmeyi öğrensin istiyorum ama benimde hep orada olduğumu güvende olduğunu bilsin ikisini aynı anda nasıl yapacağımı bilmemek çok yoruyor beni. Şu an yaptığım her hareket bi süre sonra karakterini ve huylarını oluşturacak bu psikoloji altında çok zorlanıyorum yanlış adım atmaktan. Allah yardımcımız olsun 🤐😂

Büşra hanım merhabalar, 5 buçuk aylık bebeğinizin sizinle sürekli temas halinde olmak istemesi doğal bir gelişim sürecidir. Fakat burada sıklığı ve şiddeti göz önünde bulundurmak gerekir. Bebeğinizin yanında olduğunuzda kademeli olarak ondan uzaklaşabilir, konsantrasyonunu bir oyuna vermesini sağlayabilirsiniz. Uzun süre ağlatmanızı kesinlikle tavsiye etmem, sağlıklı ayrışma güvenli bağlanmanın temelidir. Fakat her ağladığında hemen kucağınıza almak yerine yanına oturmak oyuncaklarla oynamasını sağlamak denenebilir. Henüz nesne devamlılığı yok. Dolayısıyla sizi görmediği an yok olduğunuzu düşünüyor. Bunu geliştirmek için bolca ce-e oyunu oynamanızı. Oyuncakları saklayıp ce-e oynatmanızı öneririm. Bir yere giderken mutlaka bay bay yapıp gidin görünmeden kaçmayın ki bebeğiniz gittiğinizi ve gidince geri geldiğinizi öğrensin.